Een bijzondere uitkomst – dankzij Annemieke van der Vegt – DNA-Hulp
Na meer dan vijftig jaar ontdekte ik – dankzij een DNA-test – dat mijn onlangs overleden vader niet mijn biologische vader was. Een ontdekking die mijn wereld volledig op zijn kop zette. Ik had mijn moeder vlak daarvoor nog gevraagd of hij écht mijn vader was, omdat ik vanwege ernstig hartfalen meer wilde weten over mijn medische achtergrond. Haar antwoord was vol overtuiging: “Natuurlijk, 100%.”
Toch bleef er iets knagen. Toen ik later zelf onderzoek deed, wees mijn moeder mij zelfs in de richting van de verkeerde familie. Ik kreeg contact met hen, en afwijzing. Al snel voelde ik: dit klopt niet. Mijn intuïtie zei dat de waarheid ergens anders lag.
In die verwarrende tijd kwam Annemieke van der Vegt van DNA-Hulp op mijn pad. En dat veranderde alles.
Met ongelofelijk veel kennis, geduld en begrip begeleidde Annemieke mij stap voor stap. Ze leerde me hoe ik mijn DNA-matches kon analyseren en hoe ik verantwoord onderzoek kon doen, zonder overhaaste conclusies te trekken. “DNA liegt niet – het is wetenschap,” zei ze altijd. Door haar begeleiding leerde ik mijn gegevens op de juiste manier te interpreteren en te combineren met archieven en familiegegevens.
Binnen twee weken – op mijn verjaardag nota bene – vond ik samen met Annemieke mijn mogelijke biologische vader. Wat volgde was een periode van zorgvuldig onderzoek, het bouwen van stambomen, het verifiëren van gegevens en het zoeken naar bevestiging. Het was intensief, maar dankzij Annemieke haar begeleiding hield ik vertrouwen in het proces.
Uiteindelijk kwam de bevestiging: mijn biologische vader bleek een andere buurman te zijn dan degene die mijn moeder eerder had genoemd. Een getrouwde man die destijds ook bij ons in de straat woonde. Toen ik dat ontdekte, voelde het alsof alles eindelijk op zijn plaats viel.
Annemieke begeleidde mij ook bij het contact maken met de familie en niet lang daarna kwam ik in contact met twee dochters van mijn oudste halfbroer. Samen ontdekten we via een DNA-test dat hun opa ook daadwerkelijk míjn biologische vader is. En zo werd duidelijk: ik ben, ondanks onze gelijke leeftijd, hun tante!
We grapten er samen over: “Tante Minke!”
Vanaf dat moment ging er een nieuwe wereld voor me open. Ik ontmoette vier broers, drie zussen, talloze neven en nichten – en wat een liefdevolle familie bleek dit te zijn.
Vanaf het eerste moment voelde ik me welkom, écht ergens thuis. De warmte, de herkenning, de gelijkenissen – alles klopte.
Hoewel het pad naar deze ontdekking niet eenvoudig was, kijk ik er nu met dankbaarheid op terug. De leegte die ik jarenlang voelde, is gevuld. Ik heb niet alleen mijn biologische familie gevonden, maar daarmee ook een stuk van mezelf, mijn identiteit.
Iedereen zei altijd dat ik zo op mijn moeder leek – iets wat ik nooit echt (waardeerde) of herkende. Nu weet ik waarom: ik lijk sprekend op mijn vader!
Zonder Annemieke van der Vegt was dit nooit gelukt. Haar deskundigheid, geduld en haar gave om wetenschappelijke precisie te combineren met menselijkheid, maakten dit proces mogelijk. Ze gaf me richting, troost en soms ook de nodige nuchtere realiteit; met een vleugje humor.
Dankzij haar vond ik niet alleen mijn biologische vader, maar ook een warme, liefdevolle familie – en daarmee: mezelf.
Annemieke is GOUD.
Dankjewel Annemieke, voor je kennis en je steun. Dankzij jou heb ik mijn familie én mijn identiteit (terug)gevonden.
Minke Groenewoud
