Mijn zoektocht naar mijn biologische vader (Puedes encontrar el texto en español en la parte inferior)
Oproep
- Om verder te komen in mijn zoektocht ben ik op zoek naar mensen die mogelijk herinneringen hebben aan het Spaanse centrum aan de Willemstraat in Eindhoven in de jaren zeventig.
- Wie weet wie er destijds vaak kwamen op de Spaanse dansavonden?
- En wie kan mij in contact brengen met Spaanse immigranten die rond 1973 in Eindhoven woonden of werkten?
- Specifiek naar personen uit de omgeving Navatrasierra, Villa del Pedroso en Caracas.
- Alle informatie, hoe klein ook, kan het verschil maken.
- Voor extra informatie of vragen of natuurlijk tips kun je me mailen op wieismijnvader1@gmail.com of aan annemieke@dnahulp.nu
Mijn naam is Evelyne Groote, geboren in juli 1974. Al sinds mijn twaalfde weet ik dat mijn biologische vader onbekend is. De man die mij heeft opgevoed, de heer Groote, vertelde mij destijds eerlijk dat hij niet mijn biologische vader was. Toch bleef dat jarenlang een pijnlijk en onduidelijk onderwerp, want mijn moeder, Diana, wilde er nooit over praten. Ze hield vol dat de heer Groote wél mijn vader was, en niemand anders.
Pas veel later kwam stukje bij beetje de waarheid naar boven. Na haar scheiding van haar eerste echtgenoot in 1973 ging mijn moeder regelmatig met haar nicht Bettie naar dansavonden in het Spaanse centrum aan de Willemstraat in Eindhoven. Daar ontmoette ze een jonge Spaanse man met wie ze een korte relatie had – een relatie waar uiteindelijk ik uit ben ontstaan. Pas in december 1973 kwam de heer Groote in haar leven, waardoor het eigenlijk onmogelijk was dat hij mijn biologische vader was.
Bij mijn geboorte in juli 1974, was hij bezorgd: volgens de berekeningen was ik te vroeg geboren, maar de artsen verzekerden hem dat ik voldragen was. Dat was ook het moment waarop mijn moeder, éénmalig, toegaf dat hij niet mijn biologische vader kon zijn. Daarna is het onderwerp jarenlang doodgezwegen.
Toen ik oud genoeg was, besloot ik zelf mijn geboorteakte op te vragen. Daaruit bleek zwart op wit dat ik inderdaad niet het biologische kind van de heer Groote was. Op dat document stond dat ik geboren ben met de achternaam van de ex-man van mijn moeder, en dat de heer Groote mij had gewettigd als zijn kind toen ik drie maanden oud was. Ook de ex-man van mijn moeder had schriftelijk verklaard niet mijn wettige ouder te zijn. Op de akte stond vermeld: “biologische vader onbekend.”
Dat was het begin van mijn zoektocht. In die tijd bestonden DNA-tests nog niet, dus moest ik het doen met losse verhalen uit de familie. Mijn moeder was inmiddels opnieuw getrouwd en had geen contact meer met ons. Ze liet haar kinderen achter en koos voor haar nieuwe leven. Zelf heb ik een deel van mijn jeugd doorgebracht in kindertehuizen en pleeggezinnen, tot ik uiteindelijk weer bij de heer Groote terechtkwam. Daar heb ik tot mijn zeventiende gewoond, voordat ik op eigen benen ging staan.
De heer Groote vertelde me wel eens dat Diana vroeger vaak in het Spaanse centrum kwam, maar verder waren er geen aanknopingspunten. Toen bestonden er nog geen DNA-databanken, dus lag mijn zoektocht jarenlang stil. Zelfs het programma Spoorloos, dat we inschakelden, kreeg niets los van mijn moeder.
In 2021 kwam er eindelijk een nieuwe kans. Tijdens het kijken naar het televisieprogramma De reis van je genen besloot ik mijn zoektocht nieuw leven in te blazen. Samen met de heer Groote nam ik contact op met het bedrijf uit het programma. We lieten DNA-materiaal afnemen en vertelden ons verhaal. De genetisch onderzoeker Annemieke werd ingeschakeld om de resultaten te analyseren.
Uit die analyse kwam iets bijzonders: mijn biologische vader bleek voor 100% Spaans te zijn.
Eindelijk had ik de bevestiging van wat al die jaren slechts een vermoeden was geweest. Helaas leverde het nog geen naam op, maar wél een aantal duidelijke genetische verbanden – onder andere met voorouders Benito Rivero en Andreas Matheos, en twee DNA-matches met achterneven van mijn biologische vader. Helaas konden zij mij niet verder helpen.
Ook het Spaanse centrum in Eindhoven heb ik inmiddels meerdere malen bezocht. De huidige bestuurders hebben mij met veel betrokkenheid te woord gestaan, maar tot nu toe heeft ook dat nog geen nieuwe aanknopingspunten opgeleverd.
Alle familiebanden leiden naar éénzelfde regio in Spanje: Extremadura, met name de dorpen Navatrasierra, Villa del Pedroso en Caracas.
Hoewel mijn zoektocht naar mijn biologische vader nog steeds niet is afgerond, ben ik dichterbij dan ooit. Elke nieuwe ontdekking, elk klein stukje informatie, brengt me een stap verder in het ontrafelen van mijn oorsprong. En zolang er nog sporen te volgen zijn, ga ik door. Ik wil zo graag meer te weten komen over mijn Spaanse achtergrond.
Oproep
- Om verder te komen in mijn zoektocht ben ik op zoek naar mensen die mogelijk herinneringen hebben aan het Spaanse centrum aan de Willemstraat in Eindhoven in de jaren zeventig.
- Wie weet wie er destijds vaak kwamen op de Spaanse dansavonden?
- En wie kan mij in contact brengen met Spaanse immigranten die rond 1973 in Eindhoven woonden of werkten?
- Specifiek naar personen uit de omgeving Navatrasierra, Villa del Pedroso en Caracas.
- Alle informatie, hoe klein ook, kan het verschil maken.
Voor extra informatie of vragen of natuurlijk tips kun je me mailen op wieismijnvader1@gmail.com of aan annemieke@dnahulp.nu
****************************************************************************************************
Mi búsqueda de mi padre biológico
Me llamo Evelyne Groote y nací en julio de 1974. Desde los doce años sé que desconozco la identidad de mi padre biológico. El hombre que me crió, el señor Groote, me dijo con toda sinceridad que no era mi padre biológico. Sin embargo, durante años, este tema siguió siendo doloroso y confuso, porque mi madre, Diana, nunca quiso hablar de ello. Insistía en que el señor Groote era mi padre, y nadie más.
Mucho tiempo después, la verdad fue saliendo a la luz. Tras su divorcio de su primer marido en 1973, mi madre iba con frecuencia con su prima Bettie a los bailes del Centro Español de la calle Willemstraat en Eindhoven Paises Bajos. Allí conoció a un joven español con quien tuvo una breve relación, una relación que finalmente resultó en mi nacimiento. No fue hasta diciembre de 1973 que el señor Groote entró en su vida, lo que hace prácticamente imposible que sea mi padre biológico. Cuando nací en julio de 1974, él estaba preocupado: según los cálculos, yo era prematura, pero los médicos le aseguraron que había nacido a término. Fue entonces cuando mi madre admitió, solo una vez, que él no podía ser mi padre biológico. Después de eso, el tema se mantuvo en secreto durante años.
Cuando tuve edad suficiente, decidí solicitar mi certificado de nacimiento. Confirmaba por escrito que, efectivamente, no era hija biológica del Sr. Groote. El documento indicaba que nací con el apellido del exmarido de mi madre y que el Sr. Groote me había reconocido como su hija cuando tenía tres meses. El exmarido de mi madre también había declarado por escrito que no era mi progenitor legal. El certificado decía: «Padre biológico desconocido».
Ese fue el comienzo de mi búsqueda. En aquella época no existían las pruebas de ADN, así que tuve que basarme en relatos familiares dispersos. Mi madre se había vuelto a casar y había perdido el contacto con nosotros. Dejó atrás a sus hijos y eligió una nueva vida. Pasé parte de mi infancia en orfanatos y familias de acogida, hasta que finalmente volví a vivir con el Sr. Groote. Allí viví hasta los diecisiete años, antes de independizarme.
El Sr. Groote a veces me contaba que Diana solía frecuentar el centro español, pero no había más pistas. En aquel entonces no existían las bases de datos de ADN, así que mi búsqueda se estancó durante años. Ni siquiera el programa “Spoorloos”, que veíamos a menudo, pudo encontrar nada sobre mi madre.
En 2021, surgió una nueva oportunidad. Mientras veía el programa de televisión “De reis van je ogen” (El viaje de tus genes), decidí retomar la búsqueda. Junto con el Sr. Groote, contacté con la empresa que aparecía en el programa. Nos hicieron análisis de ADN y compartimos nuestras historias. La investigadora genética Annemieke fue la encargada de analizar los resultados.
El análisis reveló algo extraordinario: mi padre biológico resultó ser español al 100%. Por fin, tenía la confirmación de lo que durante todos esos años había sido una mera sospecha. Desafortunadamente, aún no he encontrado un nombre, pero sí varias conexiones genéticas claras, incluyendo una con mis ancestros Benito Rivero y Andreas Matheos, y dos coincidencias de ADN con primos segundos de mi padre biológico. Lamentablemente, no pudieron ayudarme más.
También he visitado el centro español de Eindhoven varias veces. Los administradores actuales se han mostrado muy atentos conmigo, pero hasta ahora, tampoco han aportado nuevas pistas.
Todos los lazos familiares apuntan a la misma región de España: Extremadura, concretamente a los pueblos de Navatrasierra, Villa del Pedroso y Caracas.
Aunque mi búsqueda de mi padre biológico continúa, estoy más cerca que nunca. Cada nuevo descubrimiento, cada pequeño dato, me acerca un paso más a desentrañar mis orígenes. Y mientras haya pistas que seguir, continuaré. Tengo muchas ganas de aprender más sobre mi herencia española.
________________________________________
Solicitud de ayuda
Para continuar mi búsqueda, busco personas que puedan tener recuerdos del centro español de la calle Willemstraat en Eindhoven, Países Bajos, durante la década de 70.
¿Alguien sabe quiénes frecuentaban las noches de baile español en aquella época?
¿Y quién puede ponerme en contacto con inmigrantes españoles que vivieron o trabajaron en Eindhoven, Países Bajos, alrededor de 1973?
En concreto, personas de las zonas de Navatrasierra, Villa del Pedroso y Caracas.
Cualquier información, por pequeña que sea, puede ser de gran ayuda.
Para más información, preguntas o sugerencias, por favor, escríbanme a wieismijnvader1@gmail.com o annemieke@dnahulp.nu
